#11 Antoinet

“Nee niet echt, ik geniet mee van wat er hier door het huis schalt, en heb ook veel lol van de platenspeler van Jan. Wel heeft het lied: “We zullen doooooooooorrrrr gaan” van Ramses Shaffy een bijzondere waarde voor me gekregen. Vooral hierdoor: https://youtu.be/iYkODbWskkw En ik ga ook zeker, op 5 mei om 5 voor 5 heel hard zijn : “Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder “ meezingen. Zalig initiatief van Claudia de Breij!”

“Koken, huiswerkbegeleiding, wassen, poetsen, bakken, iedere dag fietsen, wandelen of allebei, boodschappen (ook voor mijn ouders, mijn tante en mijn vriendin), niet te veel televisie kijken maar wel iets te veel op mijn telefoon en als er dan nog een gaatje over is graag breien. Deze anderhalve meter die ik voor Sev breide hangt al een tijdje symbolisch te zijn. Anderhalve meter is gewoon best lang.”

“Nou ja, daar komt het nog niet echt van, maar ik lees wel altijd voor ik in slaap val. Omdat ik toch wel behoorlijk moe word van deze hele toestand, vallen echter na een paar bladzijden mijn ogen al dicht. Dit is wel een heel prachtig  boek om er regelmatig bij te pakken:”

“Binnen beweeg ik niet meer dan normaal, wel ga ik zoveel mogelijk naar buiten. Alles wat ik maar weg kan brengen of op kan halen doe ik op de fiets. En graag ga ik ook nog regelmatig een flink stuk wandelen (al dan niet met de jongens). Wat een zegen dat we nog wel naar buiten kunnen, dat we in Zeeland wonen en dat het weer zo mee zit!”

“Naast alle gebruikelijke handel en wandel heb ik samen met mijn vriendin Karelien de gang gezet een project waar we al heel lang op aan het broeden waren: Ansichtkaarten maken. Zij maakt de prachtige illustraties, ik de tekst en ik regel de verkoop. Dat Koningsdag nu Woningsdag werd, was de trigger om als de wiedeweerga aan de slag te gaan. Een groot succes. Inmiddels hebben we ook een kaart voor Moederdag gemaakt. Die is nu (ik zou bijna zeggen overal 😉 ) verkrijgbaar. En er komen er vast nog meer, het is zo leuk!”

“Graag zou ik nu zeggen dat dat mijn breiwerk is, maar ik moet toegeven dat het mijn iPhone is.”

“Dat zijn er veel, niet zo zeer hier binnen, de jongens gaan er heel goed mee om, en zijn ook nog behoorlijk veel buiten. Wat mij behoorlijk irriteert is dat het zo moeilijk is om met inachtneming van de opgedragen regels activiteiten te ontplooien. Ik had het zo fijn gevonden wanneer er op aangepaste wijze allang alweer getafeltennist zou worden. Maar ja. Dan tel ik mijn zegeningen maar weer eens een keer! En wat ik ook bloedirritant vind is wanneer mensen met handschoenen aan, oogkleppen op en een mondkapje voor dwars door mijn anderhalve meter denderen. Vooral in supermarkten is dat “een dingetje”.”

“Als we ons nou heel erg goed aan de regels houden, kunnen we hoop ik binnen afzienbare tijd weer wat meer” en “We zullen dooooooooooorrrrrrrrrrgaaaaaaaaaan, tot we samen zijn!”

“Nou ja, het einde zal in stapjes gaan. Maar ik kijk heel erg uit naar de stap dat de horeca weer op één of anderhalve manier open mag. Niet alleen omdat ik dan weer meer kan werken!”