Zaterdag 7 september. De competitie is eigenlijk nog niet begonnen, maar wel voor Landelijk jeugdteam 1, zij vertrokken zaterdag in alle vroegte naar Amsterdam. Later die dag was er in de Zandkuil een trainersbijeenkomst en aansluitend hoog bezoek van Nodo. Een verslag van een bewogen zaterdag!
Dat Jelle-Jan een aantal jaar geleden Kevin Sterkens van de Antwerpse tafeltennisclub Nodo benaderde om deelnemers voor het Tafeltenniskamp te werven was een goede stap. Niet alleen het kamp werd nieuwe energie ingeblazen, ook ontstond er een ontzettend sportieve en vriendschappelijke band tussen Nodo en TTC Middelburg. Dat bleek vandaag weer. Maar liefst 18 jeugdspelers kwamen met wat begeleiders (die het volgens mij geen straf vinden om mee te gaan naar Middelburg) naar de Zandkuil, alwaar ze opgewacht werden door even zoveel jeugdspelers van TTCM. België-Nederland. Rood tegen Geel. Vriendschappelijk of niet, het is toch een wedstrijd. Spelen om de eer, en altijd weer de belofte om over een half jaar later de winst te verdedigen. Het leverde mooie potten op tussen de gele en de rode teams, (zoveel mogelijk samengesteld op basis van gelijkheid in sterkte). En tussen de bedrijven door werd veel gekletst en gelachen. Okay, de winst was dit keer voor geel, maar de grootste winst was de toffe middag. Van strijd was niets meer te merken tijdens de maaltijd. Hoe ze het had gedaan blijft raadselachtig, maar de moeder van Jan en Kees had op het afgesproken tijdstip een heus buffet voor 50 man op de bar klaar staan. Verse soep, hotdogs, broodjes en quiches in alle smaken. Niemand kwam te kort.
Inmiddels was ook team 1 aangeschoven, terug van hun eerste wedstrijd in Amsterdam. Ze konden gelukkig weer lachen na de lange autorit, maar iets in mij zegt dat ze dat niet deden op het moment dat ze de nederlaag van 1-9 te verwerken kregen. Het wedstrijdverloop laat zien dat Justin, Mike en Jesse het niet bepaald weggegeven hebben. Veel 5-setters en nipte verliezen. Als Amsterdam naar Middelburg komt zou het balletje zomaar eens de andere op kunnen vallen! Maar goed, ze konden dus lekker mee eten, en nog even een balletje slaan met hun Vlaamse vrienden.
Kevin Sterkens en Francois Baert maakten nog veel meer foto’s, bekijk ze HIER
Om een uur of acht vertrok Nodo weer, na de traditionele “Volgende keer bij ons!”. We kijken er naar uit!
En wat we in al die heisa bijna zouden vergeten dat Jelle Jan en Lukas die ochtend ook nog een serieuze trainers-bijeenkomst hadden georganiseerd. Deze werd, behalve door alle (assistent)trainers van TTCM, ook bijgewoond door een leraar in opleiding die wel wat wilde horen over “orde houden”. Saskia Freericks schreef er zelf een verslagje over:
Op zaterdagochtend 7 september mocht ik een les bijwonen bij TTC Middelburg. Niet zomaar een tafeltennisles maar een bijscholing voor (assistent)trainers over orde houden. Zelf ben ik geen tafeltennisser maar omdat ik net begonnen ben als docent bij Scalda (zij-instromer) was ik zeer geïnteresseerd in deze materie. Dankzij mijn buurman Jelle-Jan Pieterse, die de bijeenkomst organiseerde samen met Lukas Jonkman mocht ik meedoen.
Onder begeleiding van twee (assistent)trainers begonnen we met een balspel. De twee begeleiders kregen daarna feedback met tips en tops van de tien andere aanwezige (assistent)trainers. Vervolgens schreef iedereen op grote vellen papier waarom het zo belangrijk is om orde te houden tijdens de lessen. ‘Om je lesdoelen te bereiken’ was een van de antwoorden. Maar ook omdat pupillen dat prettig vinden bijvoorbeeld.
Daarna schreven we op wat belangrijk is bij de voorbereiding en de uitvoering van je lessen. Ik herkende veel punten die werden opgeschreven omdat ik dat al in de praktijk doe (gelukkig maar J). Maar ik vond het fijn om hierbij stil te staan en nog maar eens te beseffen dat lesgeven echt een vak is. Een goede voorbereiding is daarbij het halve werk. Ook een goede structuur in je lessen en het managen van verwachtingen kunnen ervoor zorgen dat je lessen goed verlopen.
Tot slot kregen we een sportieve afsluiting onder begeleiding van twee trainers. Touwtje springen, was de opdracht, voor mij was het toch bijna 15 jaar geleden dat ik dat voor het laatst deed. Ik vond het superleuk ( en vermoeiend) om weer te doen maar daar ging het natuurlijk niet om. Het ging om de begeleiding. Hoe hadden de twee trainers het aangepakt? Iedereen gaf tips en tops. Iets luider praten was bijvoorbeeld een tip voor een van de trainers. Tops waren onder andere dat de trainers op een goed zichtbare plek stonden en de deelnemers flink aanmoedigden.
Vervolgens werd de bijeenkomst afgesloten. Uit de korte evaluatie bleek iedereen de bijeenkomst interessant te hebben gevonden. Ook ik ging tevreden en wijzer naar huis. Komende week ga ik de tips die aan bod zijn gekomen, in de praktijk proberen te brengen. Dankt je wel TTC Middelburg dat ik mee mocht doen. Petje af dat jullie hier zoveel aandacht aan besteden!
